Hlavné menu:
Jiu-Jitsu
HISTORIA JIU-JITSU, POWSTANIE JIU-JITSU GOSHIN-RYU
Jiu-Jitsu (Ju-Jitsu, JuJutsu) - jeden ze starojapońskich systemów walki wręcz. Jego dwuczłonową nazwę tłumaczyć należy jako jiu-łagodna; jitsu-sztuka, której celem jest obezwładnienie (nawet silniejszego i uzbrojonego) przeciwnika z wykorzystaniem do tego najmniejszego wysiłku.
Początkowo Jiu-Jitsu w Japonii rysowało się w rozmaitych stylach i formach walki wręcz. Z literatury poświęconej tej sztuce wynika, że pierwsza wzmianka o japońskiej sztuce walki wręcz pochodzi z kroniki z 720r., która zwana jest NIHON SHOKI. W kronice tej opisano turniej CHIKARA-KURABE z 230 r. n. e. Mistrzem wspomnianego turnieju został Nomi-no-Sukune, a według wielu opinii na turnieju tym zapoczątkowały takie style walki wręcz jak sumo i yawara mające wspólne cechy z późniejszym stylem Jiu-Jitsu. Bardziej szczegółowe dane o powstaniu i rozwoju Jiu-jitsu w Japonii lokują się w XVII w., a w tym czasie w Japonii istniało około dwudziestu szkół zajmujących się nauczaniem sztuki walki Jiu-Jitsu.
W japońskiej sztuce walki wręcz szczególne zasługi przypisuje się lekarzom, którzy wnieśli w nią swoją wiedzę o budowie ciała i funkcjonowaniu organizmu człowieka. Również japońskiemu lekarzowi przypisuje się wprowadzenie nazwy Jiu-Jitsu, a miałby dokonać tego Yoshitoka Akyama z Nagasaki w XVII wieku (około 1680 roku), który wprowadził tą nazwę dla swej szkoły Yoshin-Ryu. Przed wprowadzeniem tej nazwy japońscy samurajowie znali już taki styl walki jak Ken-Jitsu (sztuka posługiwania się mieczem), a ściślej dwoma mieczami z których jeden był krótszy.
Jiu-Jitsu natomiast z opracowanymi zasadami walki przez Akyama stanowiło uzupełnienie walki dla samuraja, który pozbawiony miecza poprzez zastosowanie odpowiednich chwytów, uników i rzutów mógł pokonać uzbrojonego przeciwnika doprowadzając do jego rozbrojenia i obezwładnienia. Wprowadzoną przez Akyama metoda walki nazwano "łagodną sztuką". Znajomość technik Jiu-Jitsu wykorzystywana była w czasie bitew przez szlachtę japońską (samurajów). Sztuka ta w Japonii rozwijała się bardzo szybko i to dzięki jamurajom, którzy doskonalili swe umiejętności przy jednoczesnym strzeżeniu jej tajników.